Een oud en nieuw om ooit te vergeten

De jaarwisseling van 2010 – 2011 was heel bijzonder.

Ik kan me sinds kindertijd niet herinneren ooit het vuurwerk te hebben gemist.

Maar nu wel, of eigenlijk niet.

Om 23:20 keek ik op de klok. Ik ben op een feest met vrienden en bekenden en had net zitten tekenen met de kinderen. Lola wilde dolgraag het getormenteerde konijn dat ik schiep hebben. Leuk en geinig.

Ik heb nog mijn twee flessen spuitwijn van het balkon gehaald, om klaar te staan. We openden er alvast een, met Samantha, als voorschot.
Dat was de Jackobs Creek sparkling chardonnay.


Daarna...

Ik heb om nul geproost gezoend en gewenst zegt men, ben met vrienden naar buiten gegaan en…

Ik leek meer aangeslagen dan aangeschoten zei iemand.

Herinner me (nog steeds) niets.

Geen wensen, geen vuurwerk, geen gekleurde hemel.

Jammer want daar had ik zin in.

Omstreeks 00:30 ben ik huiswaarts gegaan.

Toen ik in mijn straat aankwam is het licht van memorie weer ontvlamd.

De straat was leeg. Er brandde nog was kleine en een groter vuurtje verderop.

Mij een zorg.

Ik kwam opnieuw thuis, als een blok.

Heerlijk zo'n black-out.