Vuile synthesizers

Vuile synthesizers, of vùile zingzingèzâhs in correct Haags.

In het begin van de jaren 80 ontstond er een nieuw geluid in de wereld van de elektronische muziek, popmuziek zo u wilt. Na het heldere en cleane geluid van Kraftwerk en adepten dat de de electropop avant-la-lettre kenmerkte veranderde er iets in 1981. Na de historische Japanse albums van Yellow Magic Orchestra gooit één van die bandleden het over een andere boeg, Ryuichi Sakamoto, die in die tijd met ongeveer iedereen samenwerkte.
Hij bedacht een vuiler elektrisch geluid, ruis er in, niks zuiver, dwarrelen met die oscillatoren.
Het resultaat is natuurlijk altijd goed gebleven.
Sakamoto vond de vuile synthesizer uit.

Voorbeelden:
Technodelic (1981)
Once in a Lifetime (1981) met Robin Scott (aka M van Popmuzik) en Adrian Belew
Left handed dream (1981) ook met Robin Scott
Iconic Storage (1982)
Bamboo Music (1982) met Sylvian.

Wat zijn uw herinneringen aan deze electrificerende jaren?